مولانا: جز راست نباید گفت                                                                    هر راست نشاید گفت

مذاکره کنندگان حرفه ای معتقدند صداقت یکی از مهم ترین ویژگی های یک مذاکره کننده است. صداقت اعتماد ایجاد می کند؛ چون کلام آدم صادق نافذ است. انرژی مثبت از کلام آدم صادق بر می آید و بر دال طرف مقابل می نشیند. صداقت مانع از تناقض گویی می شود. مثلی وجود دارد که می گوید آدم دروغگو حافظه ندارد.

حال می خواهیم بدانیم که مرز صداقت تا کجاست؟ آیا صداقت به معنای گفتن تمامی حقایق و احیانا تمامی اسرار و رموز کاری است؟ آنچه در مذاکره ی حرفه ای به آن اشاره می شود، این است که مذاکره کننده در حین مذاکره هیچ وقت دروغ نمی گوید ولی لازم نیست هر راستی را هم بگوید.

باید دانست که میز مذاکره میز محاکمه و میز پرسش و پاسخ نیست که مذاکره کننده لازم باشد حتما به تمامی سؤالات پاسخ دهد. البته این کار بایستی با ظرافت خاصی انجام پذیرد تا خدای نکرده به طرف مقابل بی ادبی نشود. در هنگامی که نمی خواهید پاسخ بدهید، می توانید از روش های زیر استفاده کنید:

1. پاسخ را به گونه ای بدهید که در عین حالی که دارید حرف می زنید، پاسخی نیز نداده باشید.

مثال: آقای فلاح آیا می توانید در مورد مشتریان خود و حجم فروش شرکت به آنها توضیح دهید؟

توجه کنید در مثال فوق آقای فلاح نمی خواهد اطلاعات سری شرکت را پیرامون موارد درخواستی بیان کند؛ از این رو بایستی از جواب دادن طفره رود. به پاسخ زیر توجه کنید:

جناب آقای رازی، درباره ی سؤال مطرح شده بایستی عرض کنم که امروزه مشتریان یکی از سرمایه های اصلی هر شرکتی به حساب آمده و شرکت ها تلاش های بسیاری برای حفظ و ارتقای آنها به کار می برند. شرکت ما هم از این قاعده مستثنی نیست. از آنجا که علاقمندی زیادی پیرامون این گونه سؤالات همیشه وجود داشته و از آنجا که... .

در این پاسخ اگر دقت کنید آقای فلاح در عین حالی که پاسخ می دهد، هیچ اطلاعاتی هم به او نمی دهد.

2. به طرف مقابل بفهمانید که سؤال مزبور جزو اسرار است و امکان پاسخگویی وجود ندارد.

مثال: آقای فلاح آیا امکان دارد در مورد قیمتی که سایرین در مناقصه اعلام کرده اند اطلاعاتی داشته باشم؟

در سؤال بالا آقای فلاح در صورت ارائه ی قیمت های مناقصه عملا تمام برگ های برنده ی خود را در مذاکره از دست خواهد داد. از این رو می تواند به شیوه ی زیر پاسخ دهد:

جناب آقای رازی بسیار علاقمند بودم که می توانستم در این زمینه سخنی بگویم، ولی از آنجا که مطرح کردن این گونه اطلاعات جزو اسرار شرکت است و تصور می کنم که خود جنابعالی نیز با بنده موافق باشید، اجازه می خواهم این موضوع را به روز باز شدن همه ی برگه های مناقصه موکول کنیم.

در جمله ی فوق علاوه بر اینکه به سوال آقای رازی پاسخ داده شده است، ولی عملا هیچ اطلاعاتی نیز داده نشده است و احترام طرف نیز حفظ شده است.

منبع: کتاب اصول و فنون مذاکره/ اثر محمدحسین غوثی و پرویز درگی

 

خودشکوفایی روندی تدریجی و پیچیده نیست. شما میتوانید ماهیت حقیقیتان را تنها با تمرین، سکوت و تمرکز کامل روی خودتان، بشناسید. از آنجا که در سکوت، با خود واقعیتان روبهرو میشوید، میتوانید به نگاه کردن به استعدادهایتان، شروع کنید. پس از شناخت استعدادهایتان میتوانید برای کسب هر آن چیزی که دنبالش هستید، تلاش کنید. حتی اگر در این زمینه هیچ استعدادی نداشته باشید، میتوانید استعدادهایتان را در این راستا توسعه دهید تا به خواستهتان برسید.

زمانیکه موفق شوید خودتان و استعدادهای درونتان را پیدا کنید، دیگر زندگیتان هرگز مانند قبل نخواهد شد. از آن پس متوجه خواهید شد که توانایی تحقق هر آنچه را که میخواهید دارید. این الزام، اساس زندگی شما میشود. و این مزیت دائمی است که خودشکوفایی برای زندگی شما خواهد داشت.

اگر با دقت به همهی اطرافیانتان، خانواده، دوستان، همکاران و افرادی که در اجتماع با آنها تعامل دارید دقت کنید، متوجه خواهید شد که همهی آنها به شکلی مستقیم یا غیرمستقیم به شما کمک میکنند. از اینرو شما نیز موظف هستید که بهترین نتیجه را برای همهی این افراد کسب کنید. زمانیکه به خودشکوفایی میرسید، باید بیشترین بهرهبرداری را از خودتان کنید، و در خدمت دیگران و تحقق آرزوها و تصوراتشان عمل کنید.

نقطه ی شروع آن است که استعدادهایتان را بشناسید و از آنها برای خدمت خالصانه به دیگران استفاده کنید. با اینحال، طی یک دورهی زمانی، ممکن است منافع شما در حوزههایی که با استعدادهای شما همخوانی ندارد، افزایش یابد. در چنین شرایطی، به یاد داشته باشید که حتی اگر استعدادی در آن زمینه خاص ندارید، توانایی ایجاد استعداد را با تمرین خواهید داشت.

با استعدادهایی که از درونتان شناختهاید شروع کنید، استعدادهایی که به آنها آگاه هستید، از آنها استفاده کنید تا خدمت خالصانه را به دیگران ارائه کنید. سپس سعی کنید استعدادهایتان را به سمت حوزهای که در آن هیچ استعدادی ندارید اما علاقه دارید هدایت کند. پس از توسعهی استعدادهایتان در این زمینه، از آنها برای ارائهی خدمت خالصانه به دیگران استفاده کنید.

اگر به اندازه کافی بالغ هستید تا ماهیت درونیتان را بشناسید و احساس کنید، پس زمان آن رسیده که به خودشکوفایی برسید.

روش عملیاتی برای رسیدن به خودشکوفایی

این جملات را به خودتان بگوئید، آنها را حس کنید و براساس عزم و ارادهای کامل به آنها عمل کنید.

1.من زمان زیادی را برای فکر کردن به خودم در سکوت، و تلاش برای خودشکوفایی و تحقق بخشیدن به پتانسیلهای واقعی خودم دارم.

2.لیستی از تمام استعدادهایم را آماده میکنم، تا بتوانم براساس این استعدادها خدمتی خالصانه را به همراه عشق، آزادی، شادی و فداکاری به تمام جهانیان ارائه دهم.

3.خودم را براساس استعدادهایم توسعه خواهم داد، و بر ضعفهایم غلبه خواهم کرد تا دائماً پیشرفت و ترقی کنم.

پس ابتدا خودت را بشناس، بقیهی چیزها به دنبال آن خواهد آمد.

 

دروغ عملی است که فرد کم و بیش به طور عمدی سعی می کند گفتار یا عمل نادرست خویش را در ذهن دیگران درست و حقیقی جلوه دهد. در واقع، دروغ سخن و مطلبی است که مطابق با واقع و حقیقت نیست؛ یعنی بین آنچه که توسط فرد بیان می شود و آنچه در جهان خارج وجود دارد رابطه ی منطقی و صحیح وجود ندارد. دروغ گویی یک صفت ناپسند است که بعضی از افراد بدان مبتلا هستند و در میان بعضی چنان شایع است که گویی به صورت عادی تلقی می شود. باید توجه داشت که لغزش دروغ گویی از دوران کودکی پایه گذاری شده است؛ زیرا وقتی کودک در روزهای اول زندگی توانایی سخن گفتن را پیدا می کند و قادر به حرف زدن می شود، حتی اگر بر اساس تخیل سخنی خلاف واقع بگوید، چون سخن او برای والدین شیرین است، در نتیجه، با خنده و شادی از او استقبال کرده و او را مورد تشویق قرار می دهند؛ غافل از این که همین امر موجب رشد این نابهنجاری در کودک می شود و بدین سان شخصیت کودک شکل می گیرد.

اکثر انسان ها در ابتدا و شروع روابط عاشقانه به طرز افراطی دروغ می گویند. در این مرحله از زندگی نیز باز برای ساختن تصویری مناسب از خود دروغ می گوییم، مخصوصا زمانی که پای جنس مخالف به این بحث باز شود، دروغ نیز خود به خود وارد می شود؛اما هنگامی که افراد ازدواج می کنند، این دروغ ها به نسبت دوران نامزدی و یا دوستی کمتر می شود.

بعضی از مردها معتقدند که نباید به همسرشان حقیقت را ابراز کنند و تصور می کنند با دروغ گویی می توانند همسر خود را قانع کرده و به قول معروف گول بزنند، اما در اکثر موارد این مسئله به نتیجه ی مطلوب نمی رسد و سبب اختلاف شدید خانوادگی می شود؛ زیرا مردان مانند زنان آن قدر با ظرافت دروغ نمی گویند که دروغشان برای همیشه پنهان بماند. زنان نیز به خطر دروغ گفته شده از سوی همسرشان دلخور می شوند. از طرفی زنان به دلیل احساسات لطیفشان زودرنج تر از مردان هستند. آنان با تلنگری کوچک روحیه شان به هم ریخته و حالت افسردگی و اضطراب در چهره شان به خوبی مشاهده خواهد شد.

سه نمونه از دروغ های رایج مرد به همسرش و روش های پیشنهادی:

دروغ رایج اول: بسیاری از مردان از این که احساس می کنند زنان تحمل شنیدن حقیقت را ندارند، به سادگی دروغ می گویند.

روش: شاید دروغ گویی آنها فقط به خاطر ناراحت نکردن همسرشان باشد، اما این را بدانند که هر چقدر هم که همسرشان از بیان حقیقت نگران و مشوش می شود، اما بهتر از دروغ گفتن است؛ زیرا روزی حقیقت در نزد زن فاش شده و آن زمان است که دنیا در برابر چشمان زن سیاه خواهد شد و کار به جاهای باریک خواهد کشید. پس دروغ نگویید. و اما یک توصیه به زنان: در صورتی که احساس کردید همسرتان به دلیل مصالح زندگیش به شما دروغ گفته و این دروغ تأثیر چندانی در وضعیت زندگی زناشویی و عشق و محبت بین شما ندارد بهتر است به روی خود نیاورید و از کنار آن بگذرید. مطمئن باشید همسرتان خواهد فهمید و شرمنده ی شما خواهد شد.

دروغ رایج دوم: بعضی از مردان در برابر غر زدن زنشان مجبور به گفتن دروغ هایی می شوند که در انجام و برآورده ساختن آن ناتوان هستند.

روش: به این گونه زنان باید گفت که هیچ گاه همسر خود را تحت فشار نگذارید و از او درخواست های غیر طبیعی نداشته باشید. مردی که زیر بار فشار سخن های همسرش باشد، دست به دروغ گویی می زند و به همسرش وعده هایی می دهد که خودش هم می داند از عهده ی آن بر نمی آید؛ اما به خاطر ساکت کردن همسرش و جلوگیری از کشمکش و جنگ اعصاب مجبور به دروغ گویی می شود. در این جا زن مقصر است. هر زنی باید شرایط همسرش را بداند. غرور و شخصیت مرد نباید زیر پا لگد مال شود. یک زن باید همسرش را آنقدر دوست داشته باشد که اگر زندگی، کمی و کاستی داشت، همراه و در کنار همسرش با مشکلات دست و پنجه نرم کند نه اینکه سبب لاف زنی و اغراق گویی و دروغ گویی همسرش شود.

دروغ رایج سوم: مردان برای اینکه در برابر همسر خود به قول معروف کم نیاورند، سعی می کنند دروغ بگویند. بعضی از زنان عادت دارند مزایای مردان دیگر را به رخ همسر خود بکشند؛ برای مثال می گویند شوهر دوستم مرد بسیار شجاعی است و یا این که بسیار دست و دلباز است و همه ی مال و اموالش را در اختیار همسرش گذاشته است. مردان به این مسئله حساسیت نشان می دهند و آنان دوست ندارند همسرشان مرد دیگری را برتر از او ببیند. گاهی مردان در برابر تمجید همسرشان از مرد دیگر دست به گفتن دروغ هایی می زنند؛ مثلا می گویند امروز در خیابان با پسر جوانی هیکل مند دعوا کردم و او را به شدت زدم. او چنین دروغی را می گوید تا اظهار دارد که او شجاع است.

روش: زن نباید محیطی فراهم کند که همسرش را وادار به گفتن دروغ هایی شاخدار کند. شما نباید شوهر خود را با مرد دیگری مقایسه کنید؛ بلکه او را همان طور که هست دوست داشته باشید.

 

منبع: 110 ویروس زندگی/ اثر احمد طرماح

محصولات پیشنهادی:

• وظایف دوران بارداری و تربیت فرزند - اورجینال
• مجموعه بی نظیر کودک متفکر برای والدین متفکر - اورجینال
• آموزش ایروبیک بانوان از مبتدی تا پیشرفته - اورجینال

بود شاهی در زمانی پیش از این

ملک دنیا بودش و هم ملک دین

 

اتفاقا شاه روزی شد سوار

با خواص خویش از بهر شکار

 

یک کنیزک دید شه بر شاهراه

شد غلام آن کنیزک جان شاه

 

مرغ جانش در قفس چون می تپید

داد مال و آن کنیزک را خرید

و...

مولانا در قصه شاه و کنیزک ما را به سیر و سلوک باطنی به بهانه ی سفر نمادین شاه به صید و شکار و مواجه شدن او با حوادث و رخدادهای نمادین که هر یک معرف مراحل تکامل روح و روان و چگونگی گذر از بحران ها، موانع و دالان های تاریک وجود است رهنمون می سازد. او با به کارگیری واژگان کلیدی و بنیادی سفر،خواب، عشق، خیال، حکیم، طبیب، درد و درمان، مخاطبان صاحبدل را راهی سفر درونی برای پیمودن منازل عشق می کند تا آنها را از حرکت در مدارهای صفر درجه و گرفتار شدن در زندگی کاهنده و عشق هایی که از پی رنگ و ننگ است آزاد سازد. همه ی این ماجراها بهانه ایست برای نجات آدمی از زندان خود، زندان نفس، زندان فرهنگ، زندان طبیعت و جامعه، که هر یک از پی رنگی و جذبه ای کاذب انسان را به سوی خود می کشد و او را مسخر می کند.

مولانا در این قصه ی نمادین ما را با جهانی تازه، زیستنی متعالی و عشقی طربناک و شورانگیز آشنا می سازد. او با زدودن نقاب ها و پاک کردن رنگ های تیره و تار از دل های زنگار گرفته، نگاه کبود ما را به عالم هستی روشن و شفاف می کند.

پیش چشمت داشتی شیشه ی کبود                               ز آن سبب عالم کبودت می نمود

او با برداشتن عینک های کبود و سیاه رنگ، نگاه درست و ناب را به بیننده ی اهل دل باز می گرداند. این دگرسانی و دگربودگی بدون پی بردن به نقص ها و نارسایی های وجود فعلی، امکانپذیر نیست.

برگرفته از کتاب عشق درمانی/ دکتر عبدالعظیم کریمی

 

کسانی که با روش عارفانه آشنایی دارند به درستی می دانند که یکی از بنیادی ترین اموری که در ابتدای سلوک عرفا بدان اقبال می ورزند، چله نشستن است و این چله نشستن به معنای آن است که عارف یا به خلوت می رود و یا به "چله خانه".( چله خانه، خانه ای که سالکان ایام چله در آن به سر می برند.)

چله نشستن همان نشستن با خود است و پرهیز از دیدار دیگران و نه تنها در بستن به روی خویشتن که در بستن به روی اندیشه و احساس. در ازای این چهل روز و چهل شب عارف به خوراک و نوشیدنی اندک اکتفا می کند و چنان که گفته شد می کوشد که به چیزی جز به خدا نیندیشد و در دل تنها مهر خدا را بپروراند و بگستراند. این چگونگی درست مفهوم سخن حافظ شیرازی است:

                             که ای صوفی شراب آنگه شود صاف                                        که در شیشه بر آرد اربعینی

که در این بیت شراب با عارف مقایسه شده است. هم چنان که شراب هنگامی صاف می شود که اربعینی را در شیشه بگذراند. عارف نیز باید چهل روز را به خلوت و سکوت بگذراند تا وجودش مصفا گردد.

درباره ی واژه ی اربعین که همانند واژه ی اربعون برابر با عدد چهل است، در غیاث اللغات آمده:

«مجازا به معنی چله است که عرفا تا چهل روز به گوشه ای نشسته، تفکر و عبادت می کنند.»

چنان که حافظ شیرازی آورده است، درخت انگور اگر در شیشه یا در خُم چهل روز بماند به باده ی صافی دگرگون می شود. باید دانست که پیرامون رقم چهل در قرآن مجید چند بار سخن رفته است که ما ذیلا به نقل برخی از آن آیات می پردازیم.

از آیه ی 51 سوره بقره و همچنین آیه ی 142 سوره ی اعراف بر می آید که خداوند با موسی چهل شب وعده نهاده است. مضمون آیه ی 15 سوره ی احقاف بر آن است که آدمی در سن چهل سالگی به رشد کامل خود می رسد. و در آیه ی 26 سوره ی مائده آمده است که:

«ورود به سرزمین موعود 40 سال بر آنان(بنی اسرائیل) حرام شد و در بیابان سرگردان شدند.»

شماره ی چهل از دیرباز شماره ای مقدس دانسته می شده است. چنان که برابر با روایات دینی موسی برای دریافت ده فرمان از سوی خداوند، چهل روز در کوه طور توقف کرد و همراه با قوم بنی اسرائیل، چنان که گفتیم، چهل سال در صحرای سینا سرگردان بود. موسی 120 سال زندگی کرد که شامل سه دوره ی چهل ساله از زندگی اوست. عیسی چهل روز و چهل شب در بیابان می گشت پیش از آن که شیطان به وسوسه ی او بپردازد. ترسایان(دهخدا:پیروان دین مسیح) مدت چهل روز پیش از فرا رسیدن عید پاک روزه می گیرند.

محمدبن عبدالله(ص) در سن چهل سالگی نخستین وحی را دریافت کرد و در نتیجه سیر به سوی خدا را آغازید.

• مسلمانان مدت چهل روز در از دست دادن عزیزی عزاداری می کنند.
• طبق تورات داود(ع) چهل سال پادشاهی کرد و سلیمان که فرزند چهارم او بود نیز چهل سال بر سلطنت باقی ماند.
• اسحاق فرزند ابراهیم در چهل سالگی ربکا را به همسری خود برگزید.
• یونس پیامبر چون از شکم ماهی بیرون آمد، پیش بینی کرد که سرزمین نینوا پس از چهل روز نابود می شود ولی چون مردم نینوا به ندبه و زاری پرداختند، بخشیده شدند و سرزمینشان نابود نشد.
• برابر آنچه در انجیل ها آمده ، عیسی پس از خیزش و پیش از آن که در آسمان چهارم فرود آید، چهل روز از سوی حواریون خود در اطراف دیده می شد.
• درباره ی تکوین آدمی برابر آن چه در احادیث آمده لازم به یادآوری است که نطفه در زهدان پس از چهل روز شکل می پذیرد و در چهلمین روز بارداری زن است که همگی اجزاء و اندام های تن در جنین پدید می آید.
• نیک است به یاد آوریم که در ایران باستان نیایشگاه ها دارای چهل ستون بوده اند و تقدیس این شماره بی گمان تا زمان صفویان دنباله داشته و انگیزه ی ساختمان چهل ستون گردیده است.

مولانا نیز در دفتر ششم مثنوی می گوید:

                        خلقت آدم چرا چل صبح بود؟                                                             اندر آن گل اندک اندک می فزود

اشاره به حدیث قدسی است که پروردگار فرمود:

«گِل آدم را در چهل روز به دست خویش سرشتم.»

منبع: کتاب ژرفای دریا/ اثر منیژه قربانی

 

خود را برای انجام کارهایی که از آن ها ترس دارید، آماده کنید. از این پس گفت و گو با افراد مختلف، شرکت در بحث های جمعی و در کل هر چیزی را که باعث استرس شما می شود، انجام دهید.

اگر در برابر شخصی احساس راحتی نمی کنید از این پس در برابر او خود را دست بالا بگیرید، پاسخ او را جسورانه بدهید، نگاه او را تحمل کنید، از نظرات خود قاطعانه دفاع کنید، چهره خود را آرام و تأثیرگذار نگه دارید و با اعتماد به نفس به او بنگرید. کارهای زیادی می توانید انجام دهید. از جمله رفتن به فروشگاه برای پس دادن جنس، گرفتن پول خرد و اعتراض در مورد غذایی که دلخواه و مورد نظر شما نیست.

اراده خود را بر روی کاری که از آن نتیجه نگرفته اید، متمرکز کرده و خود را اجبار کنید که به آن دست یابید. هر چه این تمرینات از نظر شما مشکل باشند ضرورت انجام آن ها برای شما افزون خواهد شد.

در اصل شما از روش طلایی قصد متضاد دکتر فرانکل استفاده می کنید و با تمام وجود به سمت آن چه که از آن می ترسید، حمله می برید.

شما باید آن قدر بر خودتان مسلط باشید که در یک گروه یا در برابر مدیرتان، همان طور که در تنهایی با آسودگی خاطر به کارهای خانوادگی می پردازید، خونسرد و ریلکس باشید. همیشه و همه جا به خود بگویید:« من به این فکر نمی کنم که چگونه به نظر می آیم، بلکه در این اندیشه ام که چه هستم، قابلیت های ویژه واقعی من کدامند؟ توانایی هایم چیست و چه امکاناتی دارم؟»

بدانید هر موفقیتی، موفقیت های دیگری را هم به همراه خواهد داشت.

برگرفته از کتابچه اعتماد به نفس فوق العاده در چهل روز با اندکی تغییر/ اثر احمد حلت

 

بسیاری از فروشندگان به من می گویند:« من این محصول یا این شرکت، یا کسانی که با آنها کار می کنم و یا کسانی که به آنها فروش می کنم را دوست ندارم، اما می خواهم در فروش آن موفق شوم. چه توصیه ای می توانید به من بکنید؟»

من کمکی به آنها نمی توانم بکنم. اگر محصولتان را دوست نداشته باشید و به آن اعتقاد نداشته باشید، با احتمال زیاد در فروش آن موفق نخواهید شد. رقابت بسیار زیاد است. اگر برای شرکت و برای رئیستان احترام قایل نباشید و اگر مشتریانتان را دوست نداشته باشید، در رقابت با فروشنده ای که جز آنچه شما هستید باشد، شانس موفقیتی نخواهید داشت.

یکی از روش های طلایی موفقیت در کار فروش این است که کاری را بکنید که دوست دارید. فروشندگان برجسته عاشق کالایی هستند که آن را به فروش می رسانند. آنها مشتاقانه به کالای خود ایمان و باور دارند. از کالایشان دفاع می کنند و بر سر آن می ایستند. شب و روز درباره اش صحبت می کنند. وقتی به رختخواب می روند، درباره اش فکر می کنند. وقتی صبح از خواب بیدار می شوند، بی صبرانه به مشتری فکر می کنند که کالایشان را به او نشان بدهند.

به فروشندگان برجسته در بهترین شرکت ها نگاهی بیندازید. خواهید دید که چقدر نسبت به کالا و خدماتی که ارائه می دهند تعصب دارند. به همین دلیل است که تا این اندازه فروش می کنند. یکی از فروشندگان خوب من زمانی گفت:« وقتی وارد این حرفه می شوید امرار معاش می کنید. اما وقتی این حرفه وارد شما می شود، زندگیتان عالی و کم نظیر می شود.» درست تر از این حرف را کسی نزده است.

کتاب هنر فروش کردن/ به نقل از برایان تریسی

 

فروغ‌الزمان فرخ‌زاد (زادهٔ ۸ دی ۱۳۱۳، تهران — درگذشتهٔ ۲۴ بهمن ۱۳۴۵، تهران)، معروف به فروغ فرخزاد و فروغ، شاعر نامدار معاصر ایران است. وی پنج دفتر شعر منتشر کرد که از نمونه‌های قابل توجه شعر معاصر فارسی هستند. گفته شده است، فروغ فرخزاد در ۳۲سالگی بر اثر واژگونی اتومبیل درگذشت.

فروغ با مجموعه‌های اسیر، دیوار و عصیان در قالب شعر نیمایی کار خود را آغاز کرد. سپس آشنایی با ابراهیم گلستان، نویسنده و فیلم‌ساز سرشناس ایرانی، و همکاری با او، موجب تحول فکری و ادبی در فروغ شد. وی در بازگشت دوباره به شعر، با انتشار مجموعهٔ تولدی دیگر، تحسین گسترده‌ای را برانگیخت. سپس مجموعهٔ ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد را منتشر کرد تا جایگاه خود را در شعر معاصر ایران به‌عنوان شاعری بزرگ تثبیت کند. آثار و اشعار فروغ به زبان‌های انگلیسی، ترکی، عربی، چینی، فرانسوی، اسپانیایی، ژاپنی، آلمانی و عبری ترجمه شده‌اند.

 

فرزندانمان را به سمت رفتاری خوب هدایت کنیم در عین حال که به آنها دلایل اجتناب از رفتار بد را نیز آموزش می دهیم. ما از طریق گفتن واژگان محبت آمیز و اعمالی محبت آمیز، فرزندانمان را به سمت عملکردی خوب سوق می دهیم؛ با سپری کردن وقتمان با آنها، توضیح استدلال هایمان برای آنها و دور نگهداشتن آنها از دوستانی ناباب و اعمالی ناصحیح، با صادقانه صحبت کردن با آنها و تحسین آنها، رفتارهایی را که می خواهیم داشته باشند در آنها ایجاد می کنیم و تمامی اینها نشانه های عشق هستند.

دانشمندان ثابت کرده اند که عشق و محبت تأثیرات جسمانی چشمگیر و بسیار مثبتی در بدن دارد. استرس را کاهش می دهد، تنفس و ضربان قلب را تنظیم می کند و میزان سروتونین مغز را افزایش می دهد(هورمونی شیمیایی که باعث ایجاد احساس خوب در ما می شود) و به شل شدن عضلات کمک می کند.

بچه های بهترین واکنش را نسبت به عشق نشان می دهند. به فرزندانتان عشق بورزید تا آنها هم بتوانند به همکلاسی هایشان، خواهر و برادرشان، به شما و فرزندان خودشان در آینده و درطول زندگیشان عشق بورزند.

اگر می خواهید به فرزندانتان عشق بورزید، به آنها آرامش بدهید، حامی آنها باشید و نظم و انضباط را به آنها آموزش دهید.

منبع" کتاب اصولی ساده برای تربیت فرزند موفق اثر الکس لاچ

 

هر فرد، در این دنیا، خواسته یا ناخواسته، اهدافی دارد. مثلا محافظت از کار فعلی که در آن هستید یا پیدا کردن شغل جدید. همه این ها اهدافی برای داشتن آینده ای بهتر هستند. هر کاری را که برای برخورداری از زندگی بهتر انجام می دهید، جزو اهداف شما محسوب می شوند. مسأله مهم این است که کسانی به اهداف خود دست می یابند که روی اهدافشان واقعا تمرکز می کنند. آنها خوب می دانند برای تحقق اهداف باید زیرساخت،اولویت بندی و زمان بندی درستی داشته باشند. آن ها با مهارت های اولیه برای دستیابی به اهداف، به خوبی آشنا هستند.

همان گونه که می دانید، هدف اصلی باید مشخص، ساده، قابل دسترس و منطقی باشد. ولی یکی از مشکلات در دستیابی به یک هدف اصلی و بزرگ،این است که چطور به آن هدف دست پیدا کنیم؟ هر کتابی که می خوانید، حتما آن کتاب توسط شخصی نوشته شده است. هر کنسرتی که می روید، حتما نوایی که به گوش می رسد از اتحاد و حضور چند نوازنده ماهر است که می توانند روی صحنه حاضر شوند و در مقابل تعداد زیادی بیننده، بنوازند. شما همیشه محصول نهایی را می بینید، ولی از این که چگونه این محصول، تولید شده و چه مراحلی را طی کرده است، اطلاعی ندارید.

بحث های زیادی در مورد چگونگی دستیابی به اهداف وجود دارند و همه می دانند برای تحقق یک هدف بزرگ حتما موارد کوچک زیادی هستند که از اتحاد و انعطاف پذیری این موارد(که همان اهداف فرعی هستند)، می توان اهداف بزرگ را محقق کرد.

ولی دو جنبه برای دستیابی به اهداف بزرگ وجود دارند که با وجود اهمیت آن ها برای موفقیت، توجه زیادی به آن ها نمی شود. این دو جنبه به این شرح هستند:

1. پیش بینی وظایف و اقدامات خاصی که برای رسیدن به هدف اصلی و بزرگ، ضروری هستند.

داشتن نقشه راه، به تنهایی کافی نیست، اهداف کوچک تر زیادی وجود دارند که تا وقتی محقق نشوند، پیش بینی از روند کلی کار، ناممکن است. برای مثال، اشخاصی را می شناسم که می خواهند کتاب بنویسند. اولین چالشی که برای آن ها به وجود می آید، نوشتن خود کتاب است. آن ها فکر می کنند برای نویسنده شدن، فقط باید بنویسند و تلاش مستمر آنها برای نوشتن بیشتر،آن ها را تبدیل به نویسنده می کند و بعد از آن هم، کتابی منتشر خواهند کرد. در صورتی که یک نویسنده، باید به فکر داشتن یک ویراستار، یک صفحه آرا، نوشتن مقدمه و فهرست خوب و در نهایت یک رونمایی خوب از کتاب باشد؛ و به این بیفزایید ناشری را که بتواند آن کتاب را به خوبی بفروشد.

همچنین، چالش نوشتن نیز مراحل زیادی دارد و بیش از آن است که اغلب مردم تصور می کنند. از جمله این چالش ها می توان به مواردی اشاره کرد مثل: ساختار اصلی کتاب، فصل بندی و ربط مطالب با یکدیگر و...

در مورد اهداف بسیار بزرگ و اصلی، معمولا این گونه است که تا وقتی اکثر اهداف فرعی محقق نشوند، شما هیچ بازخوردی دریافت نخواهید کرد. باز هم همان مورد نویسندگی را مثال می زنم که حتی بعد از پایان یک فصل، باز هم نمی توان انسجام و هماهنگی باقی فصل ها و کل کتاب را تشخیص داد.

روش:

برای دستیابی به یک هدف بزرگ، باید آن هدف را به پروژه های کوچک تر یا اهداف فرعی تقسیم کرد. با تقسیم به اهداف کوچک تر، می توان بازخوردهای سریع تری گرفت.

هر چقدر هدف اصلی را به اهداف کوچک تر بیشتری تقسیم کنید، امکان بررسی و تجدید نظر در آنها آسان تر خواهد بود و در نتیجه، رسیدن به هدف اصلی، برایتان لذت بخش می شود.

 

تربیت کردن یک پسر و تبدیل کردن او به یک مرد، کار یک مرد است. از همان ابتدا، وظیفه ی پدر است تا پسرش را مسئولیت پذیر، جسور و مغرور و در عین حال مهربان بار بیاورد.

یک پسر جوان با دستورالعمل بزرگ نمی شود؛ او فقط با عشق فراوان و روحیه ماجراجویی رشد می کند و بزرگ می شود، اما حرکت در جهت مردی و مردانگی، از ابتدای کار شروع می شود؛ از همان اولین باری که به پدرش نگاه می کند و با خود می گوید:« من می خواهم شبیه او بشوم!»

روش های تربیت فرزند پسر توسط پدر:

1. پدرش باش، دور و برش باش، نه دوستش. اگر تفاوت این دو را ندانی و تشخیص ندهی، به جای اینکه نظم و قاعده مندی را به او یاد بدهی، گیجش می کنی.

2. اجازه نده به خاطر سرخوردگی، دست از کاری بکشد؛ با این کار، چیزی یاد نخواهد گرفت.

3. از اشتباهات او انتقاد نکن؛ از عدم تلاش و کوشش اش انتقاد کن.

4. از او بخواه که بگوید در طول روز چه کاری کرده و وقتی از کارهایش می گوید، با دقت به حرف هایش گوش بده.

5. اگر می خواهی فرزندی تربیت کنی که همیشه در حال داد و بیداد کردن است، سرش داد بزن!

6. با او درباره ی شغل و برنامه های آینده اش، همچون یک آدم بزرگ حرف بزن و از پاسخ هایش، ناراحت نشو!

7. بدخلقی هایش را تحمل نکن، نه حالا و نه وقتی که پانزده ساله شد. دیگران هم این را تحمل نخواهند کرد.

8. به او بیاموز که به قانون و مراجع قانونی احترام بگذارد، اما از آنها نترسد.

9. به او یاد بده اتاقش را تمیز کند؛ پسر بچه ها این کار را به خودی خود یاد نمی گیرند. به او یاد بده که چطور لباس هایش را بپوشد و کفش هایش را واکس بزند. در یک کلام به او مسئولیت بده.

10. به خاطر داشته باش پسر بچه ها مانند بچه ی شیرها هستند؛ آنها عشق و علاقه ی خود را با در آغوش گرفتن، کشتی و از سر و کول این و آن بالا رفتن نشان می دهند.

11. حتی اگر توان مالی هم داری، هر چیزی را برایش نخر!

12. در خصوص قهرمانانش، از او سؤال کن، آنها کسانی هستند که او از آنها الگوبرداری می کند.

 

حافظ در دیوانش مروج و مبلغ و نشر دهنده ی اخلاق مدارا و مروت است. یعنی در دیوان حافظ هر جا سخن از منع تکبر و توصیه به تواضع و توصیه به آسان گیری در برابر عقاید مختلف رفته است در واقع به ما درس مروت و مدارا می دهد.

این مدارا و مروت در یک بیت حافظ به خوبی بیان شده است که این بیت می تواند شاخص مناسبی برای سیاستگذاری های داخلی، فرهنگی و خارجی باشد.

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است                                       با دوستان مروت با دشمنان مدارا

مروت چیست؟

یکی از کلماتی که همیشه در مورد انسان های خودساخته و آزاده به کار برده می شود همین صفت «مروّت» است. این کلمه ـ که از ریشه «مرء» گرفته شده است که به معنای «مرد» است ـ معادل مردی و مردانگی است و منظور از آن، شخصیت انسانی و انسانیت است. در واقع، مروت صفتی است درونی که انسان را به کسب اخلاق پسندیده و ترک اخلاق فاسد و پست، تشویق می کند.

کلمات مترادفی که برای این کلمه نقل شده است، بسیار است. از آن جمله جوانمردی، بزرگواری، انصاف، عیّاری، رجولیت و فتوت است.

حضرت علی علیه السلام زیباترین جلوه های مروت و جوانمردی را در جنگ صفین از خود نشان داد؛ هنگامی که دو لشکر معاویه و امیرالمؤمنین در اطراف رود فرات به هم نزدیک شدند. معاویه به یارانش دستور داد: پیش دستی کنید و قبل از آن که علی و سپاهیانش به محل کارزار برسند، آب را بر آنها ببندید.

آب به روی سپاهیان علی علیه السلام بسته می شود. علی علیه السلام به معاویه پیام داد که: «بهتر است ابتدا با یکدیگر مذاکره کنیم، بلکه بتوانیم با مذاکره مشکل را حل کنیم و گرهی را که می شود با دست باز کرد، نباید با دندان باز کنیم و تا ممکن است از کاری که میان دو گروه از مسلمانان، جنگ و خونریزی راه می اندازد، بپرهیزید. هنوز ما به محل نرسیده شما آب را بستید.»

ولی معاویه جنگ را به علی علیه السلام تحمیل کرد و لشکر امیرالمؤمنین حمله کردند و دشمن را تا چند کیلومتر آن طرف تر، عقب راندند. شریعه (بخش قابل استفاده از رودخانه) را در اختیار گرفتند. جلوی آب را بستند و معاویه چون بی آب ماند، نامه ای التماس آمیز به علی علیه السلام نوشت. اصحاب علی علیه السلام گفتند: «محال است؛ زیرا که ما چنین کاری را ابتدا شروع نکردیم. شما اول این کار را کردید و گفتید آب به شما نمی دهیم» ولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «نه ما هرگز چنین نمی کنیم؛ این، عملی است ناجوانمردانه. من با دشمن در میدان جنگ، روبرو می شوم ولی هرگز بدین شکل، نمی خواهم پیروزی کسب نمایم. این شیوه ها از عمل و شأن من به دور است و از شأن یک مسلمان عزیز و با کرامت هم به دور است.»

این را می گویند مروت و مردانگی و مروت، بالاتر از شجاعت است. مولانا، درباره علی علیه السلام گفته است:

در شجاعت، شیر ربّانیستی                                             در مروّت، خود که داند کیستی

مدارا چیست؟

مدارا(رفق) به معناى نرمى در گفتار و عمل است. يعنى ملايم‌بودن با مردم و خوش‌برخوردى.

در دیوان حافظ ابیات بسیاری هستند که انسان را تشویق به تحمل افکار و عقاید مخالفان می نماید. لسان الغیب حافظ شیرازی(ره) این توصیه ها را خطاب به واعظ و فقیه، محتسب، اهل زهد، رندان، شرابخواران(کسانی که به ظاهر گناه کارند) و... دارند.

 

مارکوس تولیوس سیسرو: یکی از شش خطای انسان این است که تصور می کند موفقیت هر فردی بر شکست دیگران بنیاد می گیرد.

بسیاری می پندارند می توانند جایگاه خود را با یافتن خطای دیگران رفیع گردانند و بالا برند. اخیرا با یک گوینده پر شور و شر موفق، در تلویزیون مصاحبه می کردند. روش پاسخ گفتن او این گونه بود:« من از همه بهترم، هیچ کس نمی تواند چون من مردم را به نشاط آورد، گوشتان بدهکار کسانی نباشد که دایم تپق می زنند، آنان همه حقیرند.»

نگرش صحیح: دو روش برای ساختن بلندترین ساختمان شهرتان وجود دارد. یک راه این است که راه بیفتید و هر چه ساختمان بلند در شهر است خراب کنید. اما این روش نمی تواند دوامی بیابد چون کسانی که ساختمانشان ویران شده سرانجام به سراغ مخرب می روند و حسابش را می رسند. روش دوم آن است که روی ساختمان خودتان کار کنید و شاهد بلندتر شدن قامت آن باشید و این دو شیوه در سیاست هایمان، کسب و کارمان و زندگی خصوصیمان مشاهده می شود.

 

واکنش افراد در مقابل کلام شما، به شیوه ارائه پیام بستگی دارد. فرض کنید در صف نانوایی ایستاده اید. یک نفر بدون رعایت نوبت وارد صف می شود. شما می گویید:«آقا! نباید بدون نوبت وارد صف شوید. شما با این کار دارید حق مردم را ضایع می کنید.»

شما با این شیوه سخن گفتن، احساسات خود را به طور صریح و مستقیم بیان نمی کنید، بلکه طرف مقابل را متهم می کنید. در حالی که شما احساس خود را باید بگویید.

اگر کسی جلوی شما سیگار می کشد و دود آن شما را اذیت کند، به شیوه های مختلفی می توانید به او تذکر دهید. مثلا می توانید به او بگویید:« تو باید سیگار را ترک کنی. سیگار بوی بسیار بدی دارد.»

اما با گفتن این جمله مستقیما احساساتتان را بیان نکرده اید. بیش تر به نظر می رسد که اتهام یا شهادتی منفی را در مورد رفتار او اعلام کرده اید. شما دیدگاه منفی خاص خود را آن چنان بیان کرده اید که گویی یک واقعیت کامل و یدیگاه همه افراد است و به جای اینکه این اتهام فراگیر را بیان کنید، فکرتان را مستقیما بگویید. برای مثال بگویید:« خیلی از دود سیگار شما ناراحتم.»

به این ترتیب طرف مقابل می تواند به احساس مشخص شما واکنش نشان دهد. این موضوع درباره احساسات مثبت نیز صادق است. اگر به کسی بگویید:« تو را دوست دارم» یا « شیوه ای را که کار می کنی، خیلی دوست دارم» احساستان را مستقیم تر بیان کرده اید تا این که بگویید« خیلی دوست داشتنی هستی!» یا « خیلی خوب کار می کنی!»

عباراتی که در بیشترین حد ممکن احساسات ما را به شکل مستقیم بیان می کنند، به جای اینکه با کلمه«تو» شروع شوند، با کلمه «من» شروع می شوند. مثلا گفتن جمله« من خیلی ناراحت شدم که کتابم را نیاوردی» خیلی مستقیم تر است از اینکه بگوییم:« عادت خیلی بدی است که آدم چیزهایی را که امانت می گیرد، پس نیاورد.» ممکن است بعضی ها از جمله دوم برداشت نادرستی کنند.

ما اغلب شیوه های اتهام بستن و کلی گویی را به کار می گیریم، چون فکر می کنیم برای اینکه نظرمان پذیرفته شود، باید احساساتمان را توجیه کنیم. در این صورت، با بیان احساسات شخصی، به عنوان واقعیتی انکار نشدنی یا دیدگاهی همگانی، تصور می کنیم احساساتمان منطقی تر جلوه می کند و پذیرفته می شود.

متأسفانه در بیشتر موارد از کاربرد این شیوه ها نتیجه معکوسی حاصل می شود. توصیف های غیر مستقیم و متهم کننده نه تنها مانع از این می شوند که دیگری احساسات منفی ما را بپذیرد و احساسات ما را بی طرفانه بررسی و درباره آن فکر کند،بلکه به سادگی به سمتی رانده می شود که به اتهام های ما به شکلی تدافعی پاسخ گوید و از اشتباهات خود کورکورانه دفاع کند.

روش سازنده و مستقیم بیان احساسات منفی، مانند احساسات مثبت می تواند به شکل این فرمول ساده خلاصه شود که بگوییم:

وقتی شما این کار را در در این موقعیت مشخص انجام می دهید، این احساس در من ایجاد می شود.

 

برای مطالعه بیشتر کتاب های زیر پیشنهاد می شود:

 

لسان الغیب، حافظ شیرازی:

جفا کشیم و ملامت خوریم و خوش باشیم

که در طریقت ما کافریست رنجیدن

مردی از عراف خواست که او را موعظه کند.

عارف گفت:« مرنج و مرنجان!»

مرد گفت:« مرنجان را فهمیدم یعنی کسی را اذیت نکنم ولی «مرنج» یعنی چی؟ چه طور می توانم ناراحت نشوم؟ مثلا وقتی بفهمم کسی مرا غیبت کرده یا فحش داده، چطور نباید برنجم؟

عارف پاسخ داد:« علاج آن است که خودت را کسی ندانی. اگر خودت را کسی ندانستی دیگر نمی رنجی!»