دکتر فاطمه مقیمی نمونه یک مادر و زن موفق

• مادرها گاهی بیش از اندازه فداکار و از جان گذشته می شوند. این به جای خود درست، اما لازم است که گاهی هم به فکر خودشان باشند و وجود خودشان را نیز بخواهند. این خودخواهی در صورتی که به طور متعادل در هر موجودی باشد، باعث سعادت و موفقیت او می شود.
• شاید آنچه می گویم غیر عادلانه باشد، اما مجبوریم این حقیقت را بپذیریم که همیشه این فداکارترین مادرها نیستند که بهترین نتیجه ها را بدست می آورند. بسیار اتفاق افتاده که فرزندان یک مادر متوسط، موفق ترین آدم های جامعه بوده اند. یعنی اینکه پدر و مادرهای نمونه همیشه هم پاداش زحمات بی دریغ خود را نمی بینند.
• اگر شما مادر نامیده می شوید نباید از فرزند خود اندک انتظار تلافی داشته باشید. تنها ثمره کار شما رشد کردن فرزندتان است. فرزندی که در حقیقت بیگانه ایست عزیز دردانه، بیگانه ای که فقط وقتی پدر و مادر شد و بیگانه های دیگری را در دامن خود پرورد، متوجه می شود که به شما تعلق دارد زیرا شما به وجودش آورده اید و پرورشش داده اید. به خصوص در بیست سالگی کمتر جوانی قادر به درک ارزش زحماتی است که مادرش برای تربیت کردنش متحمل شده است، و به همین جهت عجیب نیست هر بار که مادری می گوید:«بعد از تمام فداکاری هایی که برایت کرده ام...» فرزندان جوانش از کوره در می رود و با خشم منزل را ترک می کند. این را می دانید که بچه ها خلق نشده اند تا پاداش فداکاری ها و زحمات ما را بدهند. آنها به وجود آمده اند تا خودشان باشند، با ما باشند یا بدون ما، فرقی نمی کند. به همین دلیل، بهتر است پیشاپیش بدانیم که آنچه برایشان می کنیم بدون جبران و بازگشت است.
• مادری در نظر فرزندانش محترم تر است که فقط«مامان» کودکش نباشد. وقتی کودکی ببیند که مادرش«عزیز» شوهر، دوست خوب دوستان و خانم محترم در نظر همکارانش هست، برای چنین مادری ارزش بیشتری قائل می شود .
• بسیاری از پدر و مادرها از اینکه فرزندانشان عقایدی متفاوت با عقاید آنها داشته باشند ناراحت می شوند.اما این ناراحتی بی مورد است شما مسئول افکار و عقاید او نیستید شما فقط مسئول ایجاد تفاهم و توافق بین افراد خانواده خود هستید.
• شما باید فرزند جوان خود را در جریان حقایق بگذارید. بسیاری از پدر و مادرها هرگز ارزش چندانی برای گفته های دختر و پسر جوان خود قائل نمی‌شوند در صورتی که خیلی جدی و با علاقه به حرف های یک دختر و پسر غریبه گوش می‌دهند. دلیلش این است که پدر و مادر، فرزند خود را همیشه همان کودک چند سال پیش تصور می‌کنند. پدر و مادر واقعی کسانی هستند که با واقع‌بینی تمام با واقعیت‌ها روبه‌رو می‌شوند. پس شما بدون این که عکس العمل های فرزند جوان خود را به باد تمسخر بگیرید، و همینطور بدون اینکه او را عزیز دردانه بار بیاورید در حقش محبت کنید، دوستش بدارید و با تکمیل شخصیت خود، او را هم برانگیزید که شما را دوست داشته باشد.

مطلب کامل را در قالب فایل PDF از زیر دانلود کنید.