ابتدا می خواهیم به شما یادآور شویم که نیازی به دارایی های بیشتر ندارید؛ که با همین مقدار دارایی می توانید زندگانی کامل و پر نشاطی داشته باشید؛ که پس از رفع نیازهای اولیه ی جسمانی، لذت بردن از زندگی ارتباط چندانی با پول ندارد؛ و اگر از جستجوی پول به خاطر پول دست بردارید، احتمالا وضع بهتری خواهید داشت.

دارایی آن است که از آنچه داریم استفاده کنیم و لذت ببریم، نه اینکه به فکر گردآوری هر چه بیشتر چیزهایی باشیم که خیال می کنیم ما را خوشبخت می کنند. ما هنگامی دارا هستیم که با وجود خویش کنار بیاییم و بدانیم هر آنچه که هستیم و هر آنچه که داریم، برایمان کافی است.

نکته جالب اینجاست که وقتی بتوانیم از داشته های فعلی خود لذت ببریم، بدست آوردن چیزهایی که می خواهیم، آسان تر و طبعا دلپذیرتر می شود.

دارایی شامل سلامتی، شادمانی، نعمت، آینده نیک، ثروت، عشق،محبت، همفکری، یادگیری، دانستن هدف، فرصت، لذت و تعادل است.

دارایی عبارت از نوعی نگرش نسبت به زندگی است.

1) دارایی سلامت جسمانی است

امرسون گفته است: «اولین دارایی، سلامت جسمی است.»

رابلیاس(Rabelias) گفته است« زندگی بدون سلامت، زندگی نیست، بلکه تنها حالتی از سستی و رنج است.»

بیکن(Bacon) نیز گفته است:« جسم سالم مهمانخانه روح است و جسم بیمار، زندان آن.»

آیزاک والتون(Izaak Walton) در سال 1653 نوشته است:« به وضع جسمانی خود بنگرید. اگر سالم هستید خدای را سپاس گویید و آنرا هم ارز وجدان پاک بدانید. زیرا سلامت جسمی دومین نعمت خداوند است که ما بندگان فانی، شایسته آنیم. نعمتی که با پول قابل خرید نیست.»

هنگامی که از سلامت جسمانی سخن می گوییم، منظورمان تنها نبودن حالت بیماری نیست. بسیاری از اشخاص، نداشتن بیماری را مساوی با سلامت جسمی می گیرند و همین که هیچ عارضه ای نداشته باشند خود را سالم می پندارند. از نظر ما معنای سلامت بسیار فراتر از این است. ما سلامتی را عبارت از وجود حالت از وجود حالت شادابی، سرزندگی، عشق، شور و شوق و شیفتگی می دانیم.

جان بیلینگز(John billings) می گوید:« در جهان فراوانند کسانی که وقت بسیار، صرف مراقبت از سلامت و بهداشت خود می کنند، چنان که فرصتی برای استفاده از تندرستی؛ برایشان باقی نمی ماند.»

نگرانی درباره بیماری، خود حالتی بیمارگونه است.افراد سالم، استفاده از مناظر زیبا و فعالیت های سال را به بعد موکول نمی کنند.

دارایی،خوشبختی و رضایت است

شادی و رضایت، بر خلاف آنچه که مردم تصور می کنند، به اموری که در خارج از وجود ما اتفاق می افتد بستگی ندارد. ویلیام کوپر(William cowper) گفته است:«طبیعت به ما نشان می دهد که خوشبختی، بیش از آنکه به امور بیرونی مربوط باشد به تصورات، بستگی دارد.»

ارسطو به اختصار می گوید:« احساس خوشبختی به خود ما بستگی دارد.» و شاگردش افلاطون در این باره بیشتر توضیح می دهد:« کسی که کاخ خوشبختی خود را با تکیه بر نفس خویش(و نه وجود دیگری) بنا می کند، بهترین طرح را برای زندگانی شادمانه برگزیده است.»

یک ضرب المثل قدیمی می گوید:« برای کسی که دل خوش داشته باشد همیشه عید است.» خوشبختی در تملک اشیاء نیست، بلکه نوعی سلیقه است.

و شاعر زمانه ما، سهراب سپهری، با لحنی طنزآمیز می گوید:«مرد بقال از من پرسید: چند من خربزه می خواهی؟ من از او پرسیدم: دل خوش سیری چند؟»

هلن کلر(Helen keller):«هنگامی که دری از خوشبختی به روی ما بسته می شود، دری دیگر باز می گردد؛ ولی ما غالبا چنان به در بسته چشم می دوزیم که آن در باز را نمی بینیم.»

تقریبا معادل این شعر فارسی:

خدا گر زحکمت ببندد دری ز رحمت گشاید در دیگری

اینگرید برگمن(Ingrid bergman) : «احساس خوشبختی ناشی از جسم قوی و حافظه ضعیف است.»

ادامه دارد...