عشق احساسی عمیق، علاقه‌ای لطیف یا جاذبه‌ای شدید است که می تواند پیوندی عمیق و شگفت انگیز میان دو نفر ایجاد کند.

گاهی عشق بیش از اندازه می‌تواند شکلی تند و سخت و غیرعادی به خود بگیرد که گاه زیان‌آور و خطرناک است و گاه موجب احساس شادی و خوشبختی می‌شود.

جمعی از محققان انسان‌شناس و نژادشناس آمریکایی طول مدت عشق را سه سال می دانند و معتقدندطول مدت عشق دیوانه وار نیز فقط ۷ ماه است و بعد از شدت آن کاسته می‌شود.

تحقیقات بیان می‌کند که کمتر پیش می‌آید افراد عاشق تا آخر عمر با هم بمانند.

اما ویژگی‌های عشق واقعی کدام‌اند؟ از کجا باید فهمید که واقعا عاشق شده‌ایم یا نه؟

۱- در روابط عاشقانه واقعی، بدون هیچ چشم‌داشتی به طرف مقابل خوبی می‌کنیم و هرگزمنتظر مقابله به مثل نیستیم. شاد کردن معشوق موجب شادی ماست.

۲- عشق موجب می‌شود که با حالت روحی و احساسی طرف مقابل، حس همدلی داشته باشیم.

۳- در عالم عاشقی مشتاقانه سازش می‌کنیم تا نیاز‌ها یا خواسته‌های او را برآورده کنیم؛ اما برای این کار نیاز‌ها و خواسته‌های خودمان را قربانی نمی‌کنیم.

۴- رفتار محترمانه و محبت آمیز شرط لازم عشق واقعی است. پس هرگز به‌طور عمد معشوق خود را نمی‌رنجانیم یا به او بی‌احترامی نمی‌کنیم.

۶- حضور او در زندگی ما موجب می‌شود که سعی کنیم فرد بهتری از جنبه های اخلاقی و رفتاری باشیم تا او همچنان ما را تحسین کند.

۷- در عشق واقعی، دو طرف هرگز احساس تنهایی نمی‌کنند همیشه حس کنیم فرشته‌ نگهبانی داریم که همیشه همراه ماست.

۸- همیشه و در همه حال فکرمان ناخواسته به سمت او کشیده می‌شود.

۹- عشق موجب می‌شود که رابطه‌ جنسی مقدس شود و پیوند واقعی جسمی و ذهنی بوجود آید.

به‌خاطر حس امنیتی که در رابطه عاشقانه داریم، می‌دانیم که می‌توانیم با یکدیگر بحث و جدل کنیم و این بحث‌ها موجب جدایی ما نمی‌شود. گاهی با یکدیگر مخالفت می‌کنیم، اما حس ناراحتی و رنجش را برای مدتی طولانی حفظ نمی‌کنیم، چون نمی‌خواهیم نسبت‌به عشقمان حس بدی داشته باشیم.

درپایان عشق واقعی در گذر زمان عمیق تر و محکم تر و پخته تر می گردد و ردپای زمان برچهره عاشق و معشوق جلوه ناب تری به عشق می دهد زیرا نشانه امتداد و جاودانگی آن است.