1) تحقیقات دانشمندی با نام ری بردویستل(ray birdwhistell) در دانشگاه لوئیس ویل(Louis ville) انجام گرفته بود، صحبت کرد و اینکه این تحقیقات نشان داده که بیبشترین ارتباطات انسانی بیش از هر شیوه ی دیگری بوسیله ی علائم، حالت ها و حرکات و فواصل انجام می گیرد.

2) چارلی چاپلین و بسیاری از هنرپیشگان فیلم های صامت پیشگامان فنون ارتباط غیرکلامی بوده اند؛ آنها تنها وسیله ی ارتباط موجود بر روی پرده ی سینما بودند. خوبی و بدی هر هنرپیشه ای مستقیما به این نکته بستگی داشت که تا چه حد قادر باشد برای برقرار کردن ارتباط مؤثر، از ایجاد اشاره و دیگر حرکات و علائم سود جوید.

3) یکی از پژوهشگران به نام آلبرت مهرابیان به این نتیجه رسیده که تأثیر کلی یک پیام، 7 درصد کلامی- 38 درصد صوتی(تن صدا، نوسان صدا و...) و 55 درصد غیر کلامی است. پروفسور بردویستل برآورد مشابهی از میزان ارتباطات غیرکلامی که مابین انسان ها صورت می گیرد به عمل آورده است.

4) زمانی که می گوییم:«احساس می کنم او به من دروغ گفته» منظور این است که حرکات بدن او با گفتارش مغایر بوده است. به عنوان مثال، چنانچه حضار بر صندلی خود تکیه داده با چانه ی رو به پایین دست به سینه نشسته باشند، یک سخنران هوشمند به راحتی حس می کند که به سخنان او توجهی نمی شود.

5) زنان در درک رفتارهای غیر کلامی توانایی ذاتی دارند.کما اینکه در مشاهده ی جزئیات نیز تیزبین می باشند. به همین دلیل عده ی مردانی که بتوانند به همسران خود دروغ بگویند؛ زیاد نیست. این حس شهودی بیشتر در آن دسته از زنانی که بچه بزرگ کرده اند،مشاهده می شود. در برقزاری ارتباط با بچه ها در چندین سال اول زندگی آنها، زنان ناچارند بر زبان غیر کلامی تکیه کنند؛ و به همین خاطر است که اغلب آنان در مذاکره و مباحثه هوشمندترند.

6) اغلب مردها هنگام پوشیدن کت، اول دست راست را داخل آستین می کنند، در صورتی که اغلب زنان دست چپ را اول وارد آستین می کنند. زمانی که یک مرد در محل شلوغ از کنار یک زن می گذرد معمولا بدنش را رو به سمت زن می چرخاند و عبور می دهد، در حالی که زن معمولا بدنش را پشت به او می چرخاند. آیا او به طور غریزی این کار را جهت حفاظت از سینه های خود می کند؟

7) تصویر زیر نشانگر یک نمونه ی رایج از یک سری اشارات می باشد. اشاره ی اصلی، علامت دست روی صورت است که انگشت سبابه به سمت بالا(روی گونه) قرار گرفته، در حالی که انگشت دیگری همان را پوشش داده و انگشت شست تکیه گاهی برای چانه فراهم کرده است. این حقیقت که شنونده از سخنگو انتقاد دارد، بواسطه ی روی هم قرار گرفتن پاهایش و دستی که روی سینه قرار گرفته(تدافعی). در حالی که سرو چانه به سمت پایین است(تهاجمی) استنباط می شود. این جمله غیرکلامی حاکی از چنین تعبیری است:« من از حرفت خوشم نمی آید و باهات مخالفم.» اگر فردی که در این حالت نشسته است از سخنان شما خشنود باشد، در واقع وی دروغگوست.زیرا کلامش با حرکات بدنش یکسان نبوده است و از آنجا که اعتبار علایم غیر کلامی 5 برابر بیشتر از کلام است و چنانچه این دو متضاد هم باشند، مردم بر پیغام های غیرکلامی تکیه ی بیشتری می کنند و مضمون کلامی شاید مورد توجه قرار نگیرند.

8) مردی که هنگام دست دادن، دست بی حال دارد یا به اصطلاح دستش مثل« ماهی مرده» است، متهم به داشتن یک شخصیت ضعیف است.

9) هر چه مقام یک شخصی در مراتب اجتماعی یا مدیریتی بالاتر باشد، قادر است با استفاده از کلمات و اصطلاحات بیشتر، ارتباط بهتری برقرار کند. شخصی که در مراتب بالای اجتماعی یا مدیریتی قرار داربد می تواند از دایره ی لغات خود برای انتقال منظورش استفاده کند، در حالی که یک مرد با تحصیلات یا تخصص پایین تر برای برقراری ارتباط بر استفاده بیشتر از اشارات تکیه می کند تا کلمات.

10) اگر یک کودک 5 ساله به والدین خود دروغ بگوید، بلافاصله دهانش را با یک یا هر دو دست پنهان می کند.

 پوشاندن دهان، والدین را متوجه دروغ بچه می کند و این حرکت کماکان در طول زندگی یک فرد مورد استفاده قرار می گیرد، با این تفاوت که معمولا فقط شکل و سرعت انجام حرکت تغییر می کند. زمانی که یک نوجوان دروغ می گوید، دست او مانند دست کودک 5 ساله به سمت دهان می آید اما به جای پوشش مشخص دست ها روی دهان، انگشت ها به آرامی دور لب ها حرکت می کنند.

 در بزرگسالی، این حرکت پوشش دهان ماهرانه تر می شود. زمانی که یک بزرگسال دروغ می گوید، مغز به دست او دستور پوشاندن دهان را می دهد تا لغات فریب دهنده را پنهان کند- درست همانطور که در مورد یک بچه ی 5 ساله یا یک نوجوان روی می دهد، اما در آخرین لحظه، دست از صورت به کنار کشیده می شود و در نتیجه علامت لمس بینی شکل می گیرد.

این حرکت چیزی بیش از یک مدل پیشرفته تر از حرکت پوشش دهان که در دوران کودکی صورت می گیرد نیست.

برای مطالعه ی بیشتر در زمینه ی "زبان صورت" کتاب رابرت ویت ساید(ROBERT WHITESIEDE) پیشنهاد می گردد.