نکته اول:

می گویند میز شادی جهان ۴ پایه دارد:

دو تاشو "مولانا"به ما نشون داده .

دو تاشو "حافظ"

دوتایی که مولانا معرفی کرده :

"مرنج " و "مرنجان"

هرگز از ظلم یا بدخلقی و بدرفتاری مردم نرنجید؛ با صبوری با دیگران و نزدیکانتان برخورد کنید و مانند باران باشید که پلیدی ها را می شوید و دوباره به آسمان می رود پاک می شود و به زمین برمی گردد، شما هم درددل دیگران را گوش کنید.

تلخی ها،زخم زبان ها،بی محبتی ها و حق ناشناسی ها را تحمل کنید و آرامش تان را از خداوند بخواهید.

و حافظ گفته :

"بنوشان" و"نوش کن"

ای نور چشم من سخنی هست گوش کن             چون ساغرت پر است بنوشان و نوش کن

هر نعمتی که خدا به شما داده از مال یا سلامتی، از معرفت و آگاهی،با دیگران تقسیم کنید و دیگران را در این لذت سهیم کنید؛ چون همه اینها امانتی ست که به ما داده شده؛ و باید این امانت و هدیه های الهی را، با دیگران تقسیم کنیم و لذت واقعی در همین چیزهاست.

 نکته دوم:

اگر کسی از دیگری به نیکی یاد کند، آن خیر و نیکی، به وی باز می‌گردد.این بدان مانَد که کسى اطراف خانه ی خود گلزار برپا کند.

پس هر بار نظر کند، گل و گلزار بیند، و دائماً در بهشت باشد و چون بدِ یکى گفت، آن کس در نظر او مبغوض شدو چون از او یاد کند و خیال او پیش آید، چنان است که مار یا کژدم یا خار و خاشاک در نظر او آید.پس اکنون که می‌توانی در باغ و گلزار باشى، چرا در میان خارستان و مارستان مى‌گَردى؟!

همه را دوست بدار تا همیشه در گُلزار و گلستان باشى...