رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار                      دستم اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود

در این بیت، حافظ شیرازی به گونه ای در حال توجیه یک رفتار گناه آلوده است و می گوید معذورم بدار و ببخش!

در تمام این بیت 9 بار صوت و صدای «س» می شنویم؛ تراکمی عجیب از صوت "سین" هست. گویا در یک بیمارستان هستیم و تابلوی سکوت را در جلوی چشمان ما نصب کرده اند.

و اما آن 9 صوت سین:

تسبیح:1س

بگسست:2 س

ذ:1س (در زبان عربی ذال با سین هم مخرج هست)

دستم: 1س

ساعد:1س

ساقی:1س

سیمین:1س

ساق:1س

در اینجا صحبتی هست بین خدای حافظ و حافظ: ای حافظ! هیس! بین خودمون باشه! صداشو در نیار!

این همان صفت ستارالعیوبی خدای متعال است که آبروی بنده اش را در هر شرایطی حفظ می کند. آیا ما هم این گونه ایم؟!

این صداهای«سین» که به زیبایی تمام زیر کلام حافظ چیدمان شده اند مثل همان افکت ها یا زیر صداهایی هست که در فیلم ها می بینیم. در اینجا آهنگ زمینه «س» هست. یعنی هیس! سکوت!

گویند در زمان حضرت موسى علیه السلام در بنى اسرائیل به جهت نیامدن باران قحطى شد. مردم خدمت حضرت موسى رسیدند و گفتند: براى ما نماز استسقاء (نماز باران) بخوان.

حضرت موسى علیه السلام برخواست كه با قوم خود براى دعاى باران بروند و بیشتر از هفتاد هزار نفر بودند هرچه دعا كردند باران نیامد.

حضرت موسى علیه السلام عرض كرد: خدایا چرا باران نمى آید، مگر قدر و منزلت من نزد تو از بین رفته؟

خطاب رسید: نه، لیكن میان شما یک نفر است كه چهل سال مرا معصیت مى كند. به او بگو از جمعیت خارج شود تا باران رحمتم را نازل كنم.

موسى علیه السلام عرض كرد: الهى صداى من ضعیف است، چگونه به هفتاد هزار جمعیت برسد؟

خطاب شد: اى موسى تو بگو من صداى تو را به مردم مى رسانم ،حضرت موسى به صداى بلند صدا زد: اى كسى كه چهل سال است معصیت خدا را مى كنى از میان ما برخیز و بیرون رو كه خداوند به جهت شومى و بدى تو باران رحمتش را از ما قطع كرده.

آن مرد عاصی فهمیدباید بیرون برود،با خود گفت: چه كنم اگر برخیزم و از میان مردم بروم كه مردم مرا مى بینند و مى شناسند و رسوا مى شوم و اگر نروم كه خدا باران نمى دهد.

همانجا نشست و از روى حقیقت توبه كرد و از كرده خود پشیمان شد.یك دفعه ابرها آمده و به هم متصل شد و چنان بارانى آمد كه تمام سیراب شدند.

موسى عرض كرد: الهى كسى كه از میان ما بیرون نرفت چگونه شد كه باران آمد؟

خطاب شد: به شما باران دادم، به سبب آن كسى كه شما را منع كردم و گفتم از میان شما بیرون برود.

موسى علیه السلام عرض كرد: خدایا! این بنده را به من بنما.

خطاب شد: اى موسى آن وقتى كه مرا معصیت مى كرد رسوایش نكردم، حال كه توبه كرده او را رسوا كنم؟ حاشا، من نمامین و سخن چینان را دشمن مى دارم، خود نمامى كنم؟

به این ویدئو به دقت نگاه کنید.

 سخنرانی استاد رشید کاکاوند